’s Morgens om half vijf vertrok ik met mijn Singalese vriend Hashan en de manager van ons hotel Number One Susantha naar het Sinharaja Rainforest.

Niet voor niets rainforest want in de bergen nabij ons doel goot het van de regen. Daar aangekomen namen we een kop thee en een sugar-bun als ontbijt. Daar ontmoeten we onze gids die tevens tuktuk chauffeur is. Klaar met de thee gingen we, per tuktuk, toch maar naar de ingang van de trail om vogels te spotten. Net voor de ingang stopte de regen en als start hing er een Ceylonese vleermuisparkiet in een Guavaboom te eten. Ik dacht dat begint al goed.

Na een aantal uur te hebben gelopen over een ongelijk pad van modder, rotsen en boomwortels langs de rivier, was er het eind van de trail. We hadden buiten de overal kruipende bloedzuigers, een schorpioen, kameleons en slangen nog geen vogels gezien. Na bij een waterval wat gerust te hebben weer op de terugweg.

Toen we weer bijna bij de ingang/ uitgang waren werd onze gids gebeld door een collega. De Blauwe Kitta was gezien. Na overleg gaan we wel of niet terug, want je bent aardig moe na zo’n tocht met hele hoge luchtvochtigheid, besloten we toch te gaan kijken. Gids voorop in een halve looppas, wij er achter aan. Moordend. Ik was tot op de draad nat.

Bij de collega aangekomen zagen we inderdaad de Kitta. Maar op een zo grote afstand dat een foto er niet inzat. Ik baalde.

Na een poosje merkte ik aan de gids dat de tijd er opzat. Hij wilde terug. Ik zei nog vijf minuten dan gaan we! In die vijf minuten kwam de Kitta naar beneden gevlogen op een boom in de zon boven de rivier. Kon ik, ook al was de afstand nog behoorlijk, toch nog foto’s maken.
Na al die inspanningen is het behoorlijk kicken deze vogel te zien.

Moe maar voldaan gingen we terug naar de auto, terwijl het weer goot van de regen, voor de terugreis. Volgende dag: behoorlijke spierpijn.

Vogelweetje: Zowel de Ceylonese vleermuisparkiet als de Blauwe kitta zijn endemisch. De blauwe kitta komt alleen voor in het regenwoud, de parkiet in de bergachtige gebieden van Sri Lanka.

SINHARAJA RAINFOREST RESERVE
CEYLON BLUE MAGPIE

At half past four in the morning I left with my Sinhalese friend Hashan and the manager of our hotel Number One Susantha to the Sinharaja Rainforest.
‘Rain forest’ is a good name, because in the mountains, where our target lived, it indeed rained cats and dogs.

When we arrived there we took a cup of tea and a sugar bun for breakfast. There we met our guide who is also a tuktuk driver. Finished with the tea we went, by tuk-tuk, to the entrance of the route to spot birds.

Just before the entrance, the rain stopped and as a start a Ceylonese hanging parrot hung in a Guava tree. A good start indeed!.

After walking for several hours on an uneven path of mud, rocks and tree roots along the river, finally there was the end of the trail. We had not seen any birds. Only leeches crawling everywhere, a scorpion, chameleons and snakes. We had a rest near a waterfall on the way back. When we were almost at the entrance / exit, our guide was called by a colleague. He saw a Ceylon blue magpie!

After consultation weather we will or will not go back, we were pretty tired after such a trip with very high humidity, we decided to go and have a look. The guide ran in front, we went after him. I was knackered and completely wet. When we arrived we indeed saw the Blue magpie. But at such a great distance that I couldn’t even make a picture. I was disappointed.

After a while I noticed the guide was tired and done. He wanted to go back. I said; five more minutes then we’ll go!

In those five minutes the Blue magpie flew down on a tree. In the sun. Above the river. Even though the distance was considerable, I could still take pictures. After all these efforts, I was so excited to see this beautiful bird. Tired but satisfied we started to go back to the car, while the rain was pouring.

Next day: muscle strain.

Bird Fact: the Ceylonese hanging parrot the Ceylon blue magpie are endemic to sri Lanka. The Blue magpie is only found in the rainforest, the parrot in all the hills of Sri Lanka.